کشتی تحت پرچم یک کشور دیگر،Ship under the flag of another country

وجود رابطه بین کشتی و کشوری که کشتی تحت پرچم آن کشور حرکت میکند، در ابتدا در بند یک ماده 5 کنوانسیون 1985 ژنو مطرح شد. 

بعد ها این مساله در ماده 90 کنوانسیون 1982 حقوق دریاها مطرح شده مطابق این مقررات هر کشوری اعم از کشورهای ساحلی که به آبهای آزاد راه مقررات هر کشوری اعم از کشورهای ساحلی که به آبهای آزاد راه داشته و یا کشورهایی که در خشکی محصور هستند.

 حق دارند که پرچم خود برای بر افراشتن در آبهای آزاد به کشتی اعطا نمایند.

همانطور که اشخاص حقیقی و یا حقوقی دارای اسم و محل اقامت بوده و تابعیت کشوری را دارا هستند، کشتی هم باید دارای اسم و تابعیت مشخصی بوده و اقامتگاه داشته باشد. معمولاً بندری که کشتی در آن به ثبت رسیده است در حکم محل اقامت آن کشتی می باشد. اساساً برای احراز هویت یک کشتی، چهار عامل دخالت دارند: الف. اسم کشتی ب. بندر پایگاه  ج. تابعیت  د. ظرفیت کشتی

معمولاً در بدنه بیرونی کشتی، با حروف لاتین اسم یکی از بنادر نوشته و یا حک شده است، این موضوع بیانگر این مهم است که کشتی در کدام یک از بنادر به ثبت رسیده است.

اعطای تابعیت به کشتی دارای آثار و نتایج ذیل است:

الف: در دریای آزاد کشتی تابع قوانین کشوری است که پرچم آن را بر افراشته است.

ب: هنگامی که کشتی در بندر خاصی حضور دارد نمایند گان کنسولی کشور متبوع آن کشتی می توانند نسبت به مساعدتهای لازم اقدام کنند.

ج: به هنگام وقوع جنگ، از لحاظ مصادره اموال دشمن و یا در محاصره دریایی، کشتی های غیر متخاصم وی طرف از حقوق و امتیازات خاص خود بر خوردار می شوند.

د: در کشورهایی که دارای کابوتاژ انحصاری ملی هستند تشخیص تابعیت کشور بسیار مهم   است. با آن که حسب مقررات حقوق بین الملل دولتها در بررسی شرایط و اعطای تابعیت به کشتی ها آزاد هستند اما در واقع بایستی در این کار، رابطه ی واقعی بین کشتی و دولتی که تابعیت خود را اعطا می کند، وجود داشته باشد به ویژه آنکه دولت مورد نظر باید بتواند به نحوه مؤثر نسبت به کشتی های خود اعمال حاکمیت کند.

کشورهای که بدون هیچ قید و شرطی تابعیت خود را به کشتی ها اعطا می کنند. دولتهایی مانند پاناما، سنگاپور، قبرس، سومالی و لیبریا و غیره هستند که بحث پرچم های مصلحتی را در حقوق و مقررات دریایی مطرح کرده است.